Piotrkowska

Tree

 

ulica Piotrkowska 212

ulica Piotrkowska 212 nr hip. 583

do 1850 r. nr 31

 

Na mocy kontraktu, zatwierdzonego przez Rząd Gubenialny Warszawski w styczniu 1846 r., nieruchomość nr 31 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 212), ze stojącym na froncie murowanym domem rządowym, należała do Floriana Wolman.

 

Stosownie do protokołu spisanego w łódzkim Magistracie, we wrześniu 1856 r., sukcesorzy Floriana Wolman sprzedali nieruchomość Wilhelmowi Botke.

Na początku lat 70-tych Botke wystawił w podwórzu farbiarnię, według projektu Jana Antoniego Bojankowskiego z 1870 r.

Ówczesny stan zabudowy przedstawia plan Rudolfa Micińskiego z 1873 r. - zobacz.

 

Począwszy od 70-tych posesja przy Piotrkowskiej 212, a także dwie sąsiednie działki, przy Piotrkowskiej 214 i 216, należały do Polaka, Aleksandra Skrudzińskiego. Mechaniczna farbiarnia i apretura Skrudzińskiego jest dobrze widoczna na widokówce z przełomu XIX i XX w.

Po śmierci założyciela, w 1897 r., firmą kierowała wdowa, Ida, syn Antoni i jego szwagier, Otto Hässler. Pomimo starań, kondycja przedsiębiorstwa szybko spadała i na początku XX w. ogłoszono jego upadłość.

Zobacz przedstawicieli rodziny Skrudzińskich na Piotrkowska Tree.

 

Nieruchomości przy Piotrkowskiej 212-216, wystawione w latach 1901-05 na publiczne licytacje, kupił Jakub Wojdysławski.

Taryfa domów z 1920 r. wymienia Towarzystwo Akcyjne "Jakub Wojdysławski" jako właściciela nieruchomości przy Piotrkowskiej 212-216.

 

Wojdysławski rozpoczynał karierę przemysłowca bardzo skromnie, jako właściciel kilku ręcznych krosien na Starym Mieście. Dynamiczny rozwój przedsiębiorstwa rozpoczął się w latach 80-tych XIX w.

W 1881 r. Wojdysławski nabył posesję przy Piotrkowskiej 123, gdzie stanęły oficyny fabryczne. Następnym krokiem, ok. połowy lat 90-tych XIX w., był zakup fabryki wystawionej przez spółkę Jakóba Vive i spadkobierców Józefa Johna, stojącej u zbiegu ulicy Długiej i Rozwadowskiej (dz. Gdańska 117 i Zamenhofa 21-25).

Kolejną inwestycją były parcele przy Piotrkowskiej 212-216. W 1913 r., na terenie kończącym się na ulicy Mikołajewskiej (dz. Sienkiewicza), pracowało ponad 350 robotników.

Przedsiębiorstwo Wojdysławskiego uzyskało w 1909 r. status spółki akcyjnej ("Towarzystwo Akcyjne Przemysłowe Jakóba Wojdysławskiego"), z kapitałem 1,5 mln rubli.

Można przypuszczać, że w XX w. przedsiębiorstwem kierowali już przedstawiciele drugiego pokolenia łódzkich Wojdysławskich. Trudno mi w tej chwili wymienić wszystkich sukcesorów Jakuba, ale należeli do nich z pewnością jego synowie - Aron (ur. 1864 MA), Henoch (ur. 1871 MA) i Szlama (ur. 1880 MA).

Po I wojnie światowej firma nie odzyskała już dawnej kondycji.

W 1927 r. miało miejsce brzemienne w skutki wydarzenie. 2 marca 1927 r. spłonęła doszczętnie fabryka przy Gdańskiej 117 (MA). Obiekty przemysłowe przy Gdańskiej 117, prawdopodobnie w dużej części nieczynne od ok. 1914 r., należały w tym czasie do firmy "Bracia L. i M. Wojdysławscy" (MA). Współwłaściciele spółki, bracia Lejb (MA) i Majer (MA), synowie Henocha Wojdysławskiego (wnukowie Jakuba), oraz Grzegorz Lewenson, zostali oskarżeni o podpalenie celem wyłudzenia odszkodowania. W krótkim czasie, niespełna miesiąc później, warszawski sąd skazał oskarżonych na 4 lata ciężkiego więzienia (MA).

 

MA (materiał archiwalny) - zobacz

 

Ogłoszenia prasowe:

  • Aleksander Skrudziński Farbiernia i apretura
  • Jakób Wojdysławski Tow. Akc. Przemysłowe Jakóba Wojdysławskiego
  • Maksymilian Wyszewiański Dom Handlowy

 

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej
28 marca 2015
Piotrkowska_212
Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej

piotrkowska-nr.pl

© Wszystkie prawa zastrzeżone

Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej