Piotrkowska

Tree

 

ulica Piotrkowska 48

ulica Piotrkowska 48 nr hip. 262

do 1850 r. nr 192

 

 

Pierwotna, szeroka działka o nr 192, obejmowała obecne numery Piotrkowskiej 46 i 48. W środkowej części obszaru frontowego stał parterowy dom drewniany.

 

Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, z lutego 1825 r., plac nr 192 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 46 i 48) objął kolonista z podłódzkiego Antoniewa, cieśla Krystian Linke.

Na froncie stanął dom drewniany 2-familijny.

Po śmierci Krystiana (zmarł w listopadzie 1828 r.) nieruchomość przeszła w ręce wdowy, Anny Justyny Linke.

 

Kontraktem z grudnia 1828 r. Anna Justyna Linke sprzedała nieruchomość Janowi Gottliebowi Angst.

 

W grudniu 1853 r. Angst sprzedał nieruchomość małżonkom Józefie i Dominikowi Geisler.

 

W marcu 1862 r. małzonkowie Geisler sprzedali połowę nieruchomości, po prawej ręce od frontu uważając (dz. Piotrkowska 48), Wilhelmowi Landau, współwłaścicielowi fabryki tabacznej w mieście Łodzi egzystującej (MA).

W maju 1862 r. małżonkowie Geisler sprzedali drugą połowę nieruchomości (dz. Piotrkowska 46) małżeństwu Julianny (z domu Kunkel) i Wilhelma Stentsel, za kwotę 3075 rubli srebrem.

 

Kontraktem z czerwca 1864 r. Wilhelm Landau sprzedał nieruchomość przy Piotrkowskiej 48 Krystianowi Kraus, który został określony w umowie jako obywatel i wieczysty posiadacz nieruchomości w Kolonii Wiączyń mieszkający.

 

W kwietniu 1866 r. Krauss sprzedał nieruchomość Szymonowi Heyman i Józefowi Landau.

W krótkim czasie nowi właściciele rozpoczęli działania zmierzające do budowy murowanego domu frontowego. Poniżej korespondencja z 1867 r., związana z budową nowego obiektu:

- Reskrypt Rządu Gubernialnego Piotrkowskiego zd. 6/18 marca r. b. [1867], wraz z 9 anneksami Magistrat przesyłając - wzywa P. Budowniczego, ażeby anszlag na budowę domu pod Nº 262 w m. Łodzi udokładnił stosownie do uwag poczynionych przez Budowniczego Gubernialnego, a następnie operat ten Magistratowi powrócił.

- Kosztorys na budowę domu w mieście tutejszem pod Nº 262 Magistrat przedatawiając, wraz z 7 dowodami, ma honor upraszać o przyznanie dla Hajmana i Landego pożyczki z funduszu remontów Kas Miejskich na budowę rzeczonego domu - wyrównującej 1/3 części summy anszlagowej.

W 1880 r. Heymann i Landau wykupili grunt działki.

1880 - "O wykupie czynszów przez Szymona Heimana i Józefa Landaua z gruntu nr 192/262 w mieście Łodzi". [zobacz]

 

Prawdopodobnie niedługo po wykupieniu gruntu, na początku lat 80-tych XIX w., posesja przeszła w ręce Rudolfa Kindlera (zobacz poniżej). Przedsiębiorstwo Kindlera, Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Półwełnianych Rudolfa Kindlera, było w posiadaniu nieruchomości jeszcze w latach 20-tych XX w.

 

W okresie 1896-1918 funkcjonowała pod tym adresem księgarnia rodziny Fischerów.

 

MA (materiały archiwalne) - zobacz

 

 

Rudolf Kindler

Zobacz przedstawicieli rodziny Kindler na Piotrkowska Tree.

Rudolf Kindler (1819-1893), syn majstra piekarskiego, urodził się w Stawiszynie k. Kalisza. Praca w zakładach włókienniczych Kalisza i Zgierza pozwoliła mu na zebranie doświadczenia zawodowego.

W 1848 r. przybył do Pabianic, gdzie objął stanowisko kierownika farbiarni z zakładach Beniamina Krusche.

W 1859 r. rozpoczął własną produkcję, opartą o kilkadziesiąt ręcznych krosien. Firma nad rzeką Dobrzynką dynamicznie się rozwijała i już w 1879 r. zatrudniała 650 robotników. W 1888 r. przedsiębiorstwo przekształcono w spółkę akcyjną o kapitale zakładowym 1 mln rubli.  Po rozbudowie zakładów na przełomie XIX i XX w., firma dysponowała tkalnią, czesalnią, przędzalnią wełny i bawełny, farbiarnią, wykańczalnią i warsztatami reparacyjnymi. W 1913 r. Towarzystwo Akcyjne R. Kindlera zajmowało pierwsze miejsce w przemyśle wełnianym w Królestwie Polskim.

Ważną rolę w rozwoju wełnianego potentata z Pabianic odegrali synowie Rudolfa Kindlera – Juliusz (1843-1902), Ludwik (1846-1892) i Oskar (1856-1918). Córka Rudolfa, Maria Luiza, była żoną Teodora Ludwika Meyerhoffa.

Po ciężkich latach I wojny światowej, utracie rosyjskich rynków zbytu i zadłużeniu na rynku angielskim, przedsiębiorstwo Kindlerów nie odzyskał już wcześniejszej formy. Nie bez znaczenia była śmierć, w 1918 r., Oskara Kindlera, ważnej postaci w funkcjonowaniu rodzinnej spółki. Do upadku pabianickich zakładów przyłożył rękę również Naum Eitingon, którego firma „specjalizowała się” w przejmowaniu zadłużonych przedsiębiorstw. Ogłoszenie upadłości nastąpiło w 1925 r.

 

Archiwalne dokumenty budowlane:

1894 – „O budowie przez Rudolfa Kindlera murowanego, dwupiętrowego i podpiwniczonego budynku z poddaszem oraz takiej samej oficyny na magazyn i kantor pod numerem 48/262 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

1903 – „O dobudowie przez firmę "R. Kindlera" do istniejącej oficyny nowej części tejże, pod numerem 48/262 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

 

Ogłoszenia prasowe:

  • A. J. Tyber Główny skład papieru, materiałów piśmiennych i rysunkowych
  • Ludwik Fischer Księgarnia
  • S. Barciński i S-ka Skład fabryki wyrobów wełnianych i półwełnianych
  • Tow. Akc. Wyrobów Półwełnianych „R. Kindler” w Pabianicach Skład fabryczny
  • A. I. Reismann Fabryka wyrobów wełnianych
  • D. Sumerei i S-ka Hurtowy skład rękawiczek, pończoch i krepy żałobnej
  • Samuel Turner i S-ka Skład wyrobów bawełnianych
  • Samuel Spiro Fabryka towarów wełnianych i półwełnianych

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej
26 marca 2015
Piotrkowska_48
Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej

piotrkowska-nr.pl

© Wszystkie prawa zastrzeżone

Ulica Piotrkowska. Historia ulicy Piotrkowskiej i Łodzi przemysłowej